Her canlı bir birey olarak dünyaya gelir ve var olan gücünün en üst seviyesine kadar yaşama hakkına sahiptir. Her canlı kapasitesi ile yeniliklere yelken açar. Bu onu mutlu eder. Her yapabilirlilik her deneyim bizi başka boyuta taşır. Kendinden sorumlu çocuk olarak yetiştirmesi için anne ve babanın önemle üzerinde durması gereken şartlar nelerdir?
Öncelikle çocuğun bizi iyi dinlemesi gerekir. Biz iyi bir dinleyiciysek ona da bu fırsatı ilk doğduğu günden itibaren sağlayabiliriz. “O daha çok küçük beni anlayamaz ki.” diye düşünmeyin. İnanın her yaşta bizi anlayabilirler yeter ki biz bu fırsatı onlara tanıyalım. Onları karşınıza alıp konuşun. Uzun cümlelere gerek yoktur. Kısa ve öz bir şekilde anlatmanız iyi olur.
İlk temel doğru dinlenmekten geçerken, çocuğa vermek istediğimiz mesajlar şunlardır:
- Sorunlarını üstlenmeyeceğim ama çözümünü bulman için destek vereceğim.
- Sana güveniyorum ve sorununla baş edebilirsin.
- Sorunlar yaşamımızın bir parçasıdır ve bu aramızdaki sevgiyi etkilemez.
Anne baba olarak zaman zaman acaba olaya yanlış baktığımız zamanlar olabilir mi?
Örneğin; çocuklarımızı hep bebek gibi mi görüyoruz. Aklımıza hep yapamayacakları gibi mi geliyor?
Şöyle düşünelim ağır çalışan bir anne işten geldikten sonra biraz uzanma ihtiyacı duyuyor ve 2 yaşındaki çocuk sürekli su isteyip dinlenmesine izin vermiyor. Anne de yorgunluğunun arasında şöyle bir teklifte bulunuyor. Suyunu kendin alabilirsin. Çocuk tabureyi sofaya çekiyor. Bardağını alıyor. Tabureye çıkıp kendi sürahisinden suyunu doldurup içiyor. Bu görev annenin üstünden kalkıyor. Benzer bir örneği bir babadan duymuştum ve sonunda babanın düşünceleri şöyleydi; “Her zaman ve sürekli onun isteklerini yerine getirmek istemiyorum. Bence bazılarına kendi çare üretebilir”. Bu babanın da dediği gibi; kişi kendisi için en iyi olanı iyi bilir. Bu anlayışla büyüyen çocuk geleceğini kendi kuracaktır.
4 yaşındaki iki erkek arkadaş bahçede oyun oynarken komşunun ipini koparırlar. Kaçarlar. Mahçup olan bir tanesi annesine olayı anlatır.
A: Endişeli misin? diye sorar.
Ç: Korkuyorum bana bir şey yaparlar mı?
A: Sana bir şey yapacaklarından korkuyorsun?
Ç: Evet hem de çok korkuyorum. Yerimde olsan ne yapardın?
A: Sakin olalım . Bir kaç seçenek olabilir.
- Olayı unuturdum nasıl olsa kimse görmedi.
- İpi onarmak için yardım alırdım
- Komşuma gidip özür diler ve ipi onaracağımı söylerdim.
O akşam çocuk sanki bir şey olmamış gibi televizyon izler. Sanki unutmuş bir hali vardır. Rahat uyur. Ertesi gün çocuk büyük bir neşe ile eve gelir. Annesi sorar : Nasılsın?
Ç: Bugün komşuya gittim ve ipi kopardığımızı anlattım. Özür diledim ve onarabileceğimi söyledim. Komuşu da bana üzülmememi , zaten o ipin sürekli düştüğünü ve halledebileceğini söyledi.
Çocuk sorununu kendi istediği şekilde halletti. Duygularını annesine açıkladı, beraber çözüm yollarını düşündüler. Böylece rahatladı ve kendini problem çöme konusunda daha güvenli hissetti ve çözümü denedi.
Çocuklarımızı sorumlu bireyler olarak yetiştirebilmek için onlara hem bazı becerileri öğretmeli, hem deneyimleyebilmeleri için fırsat tanımalıyız.
Sevgiler,
İda Doli Levi
Minix Anaokulu Eğitim Koordinatörü
Comments are closed.