Ülkeyi ve dünyayı saran umutsuzluk en çok biz yetişkinlerin üstüne siniyor. Arkadaşlarımla sosyal ortamlardaki sohbetlerimizde sık sık “Biz büyüdük ve kirlendi dünya…” şarkısının sözlerini duyuyorum. Sonra hepimiz birbirimizi onaylıyoruz;
- Yaa biz küçükken böyle miydi?
- Küçük şeylerden mutlu olurduk… Şimdiki çocuklar öyle mi?
- Biz anne-babamızın yanında böyle konuşamazdık, şimdiki çocuklar sınırsız…
- O zaman hayat daha kolaydı!
- Evet ya, ne kolaydı gerçekten?
diye devam ediyor konuşmalar.
Sonraki güne başladığımda, neredeyse günümün büyük kısmını bir arada geçirdiğim çocukların içindeyken aslında bizim küçüklüğümüzdeki birçok şeyin hala var olduğunu, hayatın artık daha kolay olduğunu, hatta çok daha fazla keyif alınabilecek şeylerin de hayatlarına katıldığını görüyorum…
Bu yazıyı okuyan büyüklere, şu an küçüklerin dünyasında neler olup bittiğini gözlemleyen bir uzman –yetişkin gözüyle sesleniyorum;
- Hala sınıflarda çöp kutusu başında kalem açarken sohbet etmek en büyük keyif,
- Teknoloji nesli, tablet bağımlısı diye anlatılan çocuklar birlikte oynayacak arkadaş bulduğunda en basit oyuncakla da oyun kurup eğlenebiliyorlar,
- Birbirlerini yendiklerinde hala “yendik, şişirdik, dolma yaptık pişirdik” diye tezahüratlar yapıyorlar,
- Yeni yıl geldiğinde “seneye görüşürüz” esprisi hala yapılıyor,
- Öğretmenin, eline çizdiği bir yıldız ya da ödevine Aferin yazması onlar için çok büyük mutluluk kaynağı olmaya devam ediyor,
Tabi ki değişen zaman ve azalan doğal kaynaklar gibi kaçınılmaz sorunları yok sayamayız. Ancak bir önceki nesle göre yeniliklere daha açık, kendilerini ifade etme becerileri güçlü olan çocuklar yetişiyor. Eğer biz üstümüze sinen bu umutsuzluğu onlara aktarmak yerine umutlu ebeveynler olarak onlara yol gösterirsek hepimiz daha iyi hissedebiliriz.
Sanırım biz büyüyünce kirlenen şey dünya değil de bizim dünyayı algılama şeklimiz.
Yetişkin notu: Blog için başladığım yazıyı bitirince “Çok mu hafif oldu?” diye sordum kendime… “Yetişkinlik zor azizim…”
Pınar Keskiner
Uzman Psikolojik Danışman
Aralık 2016
Comments are closed.